Sta je wel eens even stil?

Neem eens even de tijd om te kijken wat je al hebt bereikt!

Is het ons gelukt met onze hond Mundo? We zijn goed op weg en we werken steeds beter samen. Maar zoals het met alles gaat, vraagt het geduld, aandacht en training. Hierin schuilt ook een gevaar: ik wil graag dat het sneller gaat en ik ben niet snel tevreden en ook kritisch over hoe het gaat. Toch, als ik goed kijk maak ik mooie stappen en zie ik dat het iedere week beter gaat.

Hoe zit dit voor jezelf? Als je iets anders wilt gaan doen of ondernemen? Of als je iets nieuws wilt leren? Neem je dan af en toe even afstand om te kijken wat je al hebt bereikt? Sta je soms even stil bij de dingen die je doet en vooral waarom je ze doet? Ik merk bij mensen die ik spreek dat ze vooral hard werken en graag hun best willen doen, maar daarbij vergeten om zichzelf af te vragen wat ze al bereikt hebben en waar ze tevreden over kunnen zijn.

We zijn kritisch naar ons zelf; onze innerlijk criticus heeft het veel voor het zeggen. Even terug naar onze naar onze Mundo. De criticus in mij zegt: 'Nou... het schiet nog niet erg op. Hij loopt nog steeds niet braaf langs iedere hond. Doe jij het wel goed?' Het leuke is dat mijn omgeving zegt: 'Het gaat al steeds beter. Nog even en Mundo is een modelhond.'

Wie heeft er in zo'n geval gelijk?

Beide.

Want natuurlijk maken we vorderingen als we bezig zijn met leren en onszelf te ontwikkelen. Alleen zien we zelf de stappen die we al maken niet goed. Vaak kijken we teveel naar het ideale plaatje, dat er nog niet is. Zo bekeken is het dan inderdaad nog niet goed.

Een time-out nemen helpt! Even pas op de plaats en kijken wat al bereikt is en wat je bijvoorbeeld vorige maand nog niet deed en nu wel. Een mooie uitspraak in dit kader vind ik deze van Daniel Ofman: 'Als je van jezelf vindt dat je moet veranderen, verander je niet. Wanneer je loslaat dat het gaat om dat je moet veranderen, komt de verandering vanzelf.'

Het volgende verhaal illustreert dit heel mooi:

Twee wolven

Op een avond vertelt een wijze indiaan zijn Kleinzoon over de strijd in zichzelf.

Hij zegt: 'Mijn zoon, het gaat over twee wolven. De één is boos, afgunstig, vol van zelfmedelijden, schuldig, minderwaardig, superieur, leugenachtig, gemeen en trots. De ander is vol blijdschap, vrede, liefde, onbezorgd, verwonderd, vriendelijk, rustig, invoelend, ruimhartig, betrokken en vol vertrouwen. De kleinzoon denkt een tijdje over deze woorden na en stelt daarna z’n grootvader de vraag: 'Welke wolf wint grootvader?' Zijn grootvader antwoordt: 'Die ene die ik voed.'

Ook het filmpje dare geeft mooi weer waar we zelf tegen aan kunnen lopen.